Search This Blog

Saturday, February 28, 2009

1 op 17

Omgerekend naar de NL prijzen voor benzine rij ik met mijn F150 1 op 17. Lachen niet. Het is maar net hoe je het bekijkt. Mijn F150 verbruikt gemiddeld 16 liter per 100 km; dat is 1 op 6.25. Oeps. Benzine kost hier 48 EUROcent, in NL 130 EUROcent. Dus ik rij 130/48 * 6.25 = 1 op 17 volgens Nederlandse maatstaven, huh? En dat klinkt ineens heel wat vrolijker, right. Daar heb ik inderdaad wel een beetje lol om. En dan kan ik toch maar zo'n 900 km rijden met mijn 136 liter benzinetank. Oeps again. En ik belazer mijzelf, I know. But Alberta is truck crazy, and I like that much.

Friday, February 27, 2009

White Rabbit

Wij hebben hier in ons buurtje een white rabbit rondlopen, precies zoals op de foto, en het is een behoorlijk groot konijn. Onze Vos weet precies waar hij dat beest heeft gezien. Alleen 's avonds is hij op de uitkijk naar dat ding en aan zijn doen en laten kan ik zie waar hij hem heeft gezien, is bijna niet te houden en is continue op de uitkijk. Misschien moeten wij ons rondje maar eens veranderen. Met de sneeuw is het wel handig dat je precies kunt zien waar hij gelopen heeft. En ik moet zeggen dat beest is aardig actief, gezien de hoeveelheid sporen in de sneeuw. Joke noemt hem of is het haar "Het witte konijn van Alice in Wonderland". Voor mij is het een zeer mooi nummer van Jefferson Airplane (lees Grace Slick) uit 1967. Als je op de link clicked let dan niet op de beeld kwaliteit, dat is al meer dan 40 jaar geleden. Maar de song blijft super, en Grace ook.

Exactly, absolutely

Deze 2 woorden doorspekken het Canadeze engels. Ze worden ook zeer geprononceerd uitgesproken. "Absolutely" kwamen wij voor het eerst tegen in British Columbia in 2007 in Manning Park toen wij vroegen of je daar in hoogzomer een kampvuur mocht maken. "Absolutely" was de respons. Wij hebben dat woord nog vaak gebruikt die vakantie. "Fikkie stoken? Absolutely!" Exactly hoor je tientallen keren per dag, met de nadruk op de a. Ook in dat andere woord ligt de nadruk op de a. "Right on" en "There you go" behoren inmiddels ook tot mijn dagelijkse vocabulair. En zo zal ik ongemerkt een heel arsenaal aan uitdrukkingen gebruiken in het dagelijkse engels. Alleen nu ik wat meer Nederlands praat heb ik wel het idee dat de ontwikkeling van het Engels wat minder snel gaat. Wat dat betreft waren de eerste 4 maanden prima. Gewoon in het diepe gesprongen en maar zien of je kunt zwemmen. Gelukkig voor mij heb ik mijn A, B en C zwemdiplomas. Alhoewel ik van de laatste niet helemaal zeker ben.

Thursday, February 26, 2009

Bloody Cold

Ik dacht dat we het een beetje gehad hadden met de echte koude. Helaas, vanochtend toen ik de hondjes ging uitlaten was het -28. Gelukkig was er weinig wind, maar toch voelde het als -40. Berekoud dus. Het blijft nog een paar dagen zo. Helaas is het in de ochtend al vrij licht. Als het donker is dan is het net alsof je in een scifi-stad rijdt. Met rokende putdeksels enzo. Ik vind dat erg cool en geniet daarvan. Een hele andere ervaring dan de stranden in Brazilie of Spanje. Voordeel van wonen in de kou is dat je het in de zomer snel lekker warm hebt en dat de temperaturen ook niet zo hoog hoeven te zijn om het lekker aangenaam te hebben. De kou conserveert je ook beter zal ik maar zeggen, altans dat hoop ik.
De winter is ook in Canada een beetje van slag volgens de ingewijden, is ook laat begonnen en beleeft nu al zijn tweede echt koude periode. En het gaat veel sneeuwen de komende dagen dus misschien wel een Witte Pasen i.p.v. een Witte Kerst. Weer eens wat anders, en dat maakt onze move ook zo leuk en interessant. Ik heb bij mijzelf gemerkt dat ik een veel positievere kijk op het leven heb gekregen en dat was ook de inzet van het geheel. Niet consolideren maar innoveren zal ik maar zeggen. En dat op deze leeftijd, je bent nooit te oud om iets nieuws en anders te proberen; what can you lose? Je wordt er beter en completer van. Ik voel mij er echt super bij. Enige nadeel is dat ik die HBO-Informatica opleiding heb moeten opgeven. Daar baal ik echt van. But you can't have it all.

Lets go oilers.....

Bovenstaand is de strijdkreet van de Edmonton Oilers. Ik had tickets gewonnen met een ontwerp voor een reclamebordje, met 5 minuten schetsen rolde het zo uit mijn mouw. Het gaat tenslotte om het idee, visualiseren is the easy part. Het blijft een geweldige ervaring, voor mij was het de 2e keer. Joke was nieuw, maar ook zij vind het voor herhaling vatbaar. Overigens is het in het eggie niet zo snel als op HDTV, jawel 40 inch. Daar wordt je zwaar beinvloedt door de manier waarop ze de beelden aan elkaar flitsen. Inmiddels hebben ze 5 Stanley Cups, zeg maar de Europa Cup 1 van Noord Amerika. En dat zijn er een aantal meer dan de Calgary Flames, de hockey rivaliteit is groot. Echter op een normale gezonde manier. Probleem voor de Oilers is dat de Flames op 1 staan en zijn maar 4e, balen. Er kan ook gewoon bier, $8 per glas (dacht het niet), worden gedronken tijdens de game, die prijs zal het innemen wel beperken. Per seizoen worden er 82 games gespeeld, elke 3 dagen 1 zo ongeveer. Zeer intensief dus, echter zeer goed betaald voor de heren en ze zien nog een een hockey-arena in Noord Amerika van binnen dan. We zijn met -31 naar huis gereden, dat was goed koud.

Saturday, February 21, 2009

Rumour has it ......

Het lijkt erop dat Rush, The Canadian Power Trio, weer een nieuw album gaat maken en daarna ook weer gaat touren. Wat kan het leven toch mooi zijn, right. Vanochtend op Sirius XM Satelite radio wisten ze dat te melden. Lee en Lifeson gaan na de zomer weer de studio in, hoogstwaarschijnlijk. Gezien het succes van het Snakes&Arrows album en de North American extended tour kunnen ze ook niet anders. Echt musicianship wordt gewaardeerd, in het geval van Rush door een heeeeeeeleboel rock liefhebbers. Ondertussen kijk en luister ik naar een live concert van de heren uit 1980 of zo (Exit stage left...) en ik kan je zeggen dat ze echt goed zijn (verbazing alom :-) ) en dat ook door de jaren heen blijven. Dat wordt weer genieten in 2010.

Haring met ui

Dat mis ik echt. Ik at dat toch wel 1x per week. En ik vind het zoooo lekker. Als ik weer eens in Nederland ben is dat een van de eerste dingen die ik ga doen. Lekker een harinkje met ui eten. Liefst bij het Centraal Station in Amsterdam. Daar heb ik de beste herrineringen aan deze Hollandse lekkernij. Laatst stond ik daar over te klagen bij Tanya, een Oekrainse collega. Het blijkt dat ze dat in de Oekraine ook eten, rauwe haring met ui. Of dat hetzelfde is als in NL betwijfel ik. Maar ze had het over vaatjes, dus dat komt aardig in de buurt denk ik. Er moet hier een Russische winkel zijn die dit verkoopt. Toch maar eens even naar op zoek gaan. Misschien is het wel binnen handbereik en weet ik het niet. Als je een Canadees vertelt dat je rauwe vis met ui eet dan kijkt hij/zij je aan alsof ze het in Vancouver horen donderen. Ik zeg dan maar dat Sushi ook rauwe vis kan zijn met smaakjes. Dan is het perpectief ineens toch iets anders.

Low fat cheese, my foot.

Vandaag hadden wij zin in macaroni met ham en kaas. Dus bij de Sobeys een pak voorgesneden kaas, mozza and cheddar, gekocht en het op onze manier klaargemaakt. Dat gaat prima met Nederlandse kaas. Joke stelde vast dat de mozza and cheddar kaas maar niet goed wilde smelten. Dan maar zo dachten wij. Het smaakte niet zoals de NL versie, NL is natuurlijk wat kaas betreft redelijk uniek. Je kan hier ook NL kaas kopen, made in Canada, maar dan wel NL geprijst. Dat doen ik dus niet. Ik maar eens op de zak gekeken en inderdaad het is low fat cheese (11%) en die smelt dus niet. Er stond ook een recept voor Canadees beton (macaroni met kaas) op. Om dat klaar te maken het je per 2 cups cheese 2 eetlepels boter en een cup melk (de low fat versie natuurlijk :-) ) nodig. Why the heck use low fat cheese? Koop een echt stuk kaas en laat die boter en melk weg. Heb je nog minder vet gebruikt dan met de zgn, low fat cheese versie en het is veel lekkerder. Maar ja, low fat is de mode en dus gezond want dat staat op het pak. How stupid can you be.

Friday, February 20, 2009

Effe naar Calgary

Vandaag zijn we inderdaad effe op en neer geweest naar Calgary. Op zoek naar een school voor Emma. En gelukkig hebben we wat gevonden, het Robertson College in Calgary. Een opleiding tot dierenarts assistente inclusief het beheer van het kantoor. Heel divers dus, kan ze een hoop kanten mee op. Het mededelingenbord hing vol met joboffers; dat gaf mij een goed gevoel. Er is dus vraag naar. 3 uur heen-1/2 uurtje praten-3 uur terug. Geen probleem, ik geniet van mijn pickup truck en ik moet bekennen dat je aan het formaat gewent raakt; hij is al niet zo groot meer als in het begin, totdat hij naast een Porsche Cayenne staat. Dat is dan opeens een dinky toy. Onderweg dachten wij wolven te zien, later hebben wij vastgesteld dat dat niet kon en dat het coyotes moesten zijn. Wij zien die school helemaal zitten voor Emma, duurt maar 7 maanden en is dus wel aanpoten. Geen vakanties, alleen met Kerst een weekje dicht.

Tuesday, February 17, 2009

Het moet toch niet gekker worden.

Vandaag zijn we naar Vermilion gereden, zo'n 2 uur rijden ten oosten van Edmonton, om een school voor Emma te bekijken. Het was een mooie rit, 's ochtends behoorlijk wat mist, en de V8 lekker grommend in het vooronder. We vertrokken met -13 en onderweg, op de prairie, daalde het kwik al gauw naar -25. Bij Elk Island Park zagen we een paar bisons; imposante beesten. Meteen doemen beelden op uit de boeken van Tehcumseh en consorten. Onderwerg zie je allerlei herinneringen aan de Blackfoot indianen. Na het bezoek en rondleiding weer terug naar huis. Tank volgegooid en paar sandwiches en koffie (English toffee smaak) gekocht bij het lokale tankstation en hopla de snelweg op. Met 110 km per uur is dat ook maar zo sloom . Dus besloot ik dat het eens tijd werd om een zware voet te krijgen, met 350 pk onder de motorkap moet dat toch leuk worden, dacht ik. Ik naderde de 160, dat gaat lekker. Nog zwaarder en er zat een gat in de bodem. De V8 brulde, zeker met de nieuwe cold air intake toch goed voor zo'n 30 pk extra, en stopte bij de 165. Krijg nou wat dacht ik; nu al stuk. Even laten terug zakken, uitkijkend naar bromsnor, en nogmaals proberen. Ja hoor bij 165 houdt mijn Fordje het voor gezien. Het pokkeding. Hebben ze hem begrenst, belachelijk.

Monday, February 16, 2009

Vosje los.

Inderdaad een mijlpaal voor Vosje (zie weblog Joke) dat hij los kan lopen. Vandaag uiteraard weer gedaan en het beest geniet. Ook, of juist, van de sneeuw (Bedenk daarbij dat hij van de warme Griekse stranden afkomstig is). Komt altijd terug en houdt ons in de gaten. Had niet gedacht dat het ooit zou lukken met Vos, maar gelukkig verbaasd hij mij. For sure it will go wrong at a certain point in time, then we will only have to wait a while in the Edmontionian cold. He will be back. Click hier of op de foto voor een leuke diaserie.

Saturday, February 14, 2009

Canadian bottle disposal

Vandaag zijn we naar het flessen inlever depot geweest. Dit gaat niet zoals in Nederland, in de winkel. Er zijn aparte locaties voor ingericht verspreidt over de hele stad. Wij dachten aardig wat plastic flessen en kartonnen pakken te hebben. Toen we daar binnen kwamen stonden er mensen met wel 7 vuilniszakken vol met flessen. Hier in Canada heb je voor zowet elk soort afval een aparte zak, zo ook voor de recycleerbare flessen, een lichtblauwe doorzichtige zak. Voor het oud papier heb je weer een aparte donkerblauwe plastic door met het recycle logo erop; deze kan je gewoon elke week bij de vuilnis zetten. Het wordt dan door de vuilnisman gescheiden. Best makkelijk dus. Maar goed, al je flessen worden op een hoop gegooid in een bak en meteen door iemand gesorteerd; tegelijkertijd telt deze persoon ook nog de flessen en kartonnen pakken per soort. Of hij het goed gedaan heeft weet ik niet. We kregen $10 terug. Praten doen ze niet met je want dan zijn ze de tel kwijt. En als je zeven zakken te doen hebt dat moet je wel je aandacht erbij houden, denk ik zo. Voor ons stond iemand die $110 terug kreeg, die had dus een zak of 20 daar gedeponeerd. Kennelijk is dat een klusje wat je op zaterdag doet, want het was er behoorlijk druk. Toen wij hier op vakantie waren in 2006 had ik als een eens een truck gezien die helemaal afgeladen was met plastic flessen, en de eigenaar was aan het zoeken in de vuilnisbakken. Ik vroeg mij toen af waarom; nu weet ik dat je er dus best een aardig bedrag mee kunt ophalen. Het geld ligt op straat zeggen ze wel eens. Als het mis gaat kan ik dat ook altijd nog gaan doen. De truck heb ik al.

Tuesday, February 10, 2009

Stack of snow

Vanmiddag toen ik thuis kwam moest is de hondjes uitlaten, Joke was nog aan het werk. Ik loop dan een rondje van ca. 15 minuten. Vanochtend lag er langs de weg nog een behoorlijke richel sneeuw. Vanmiddag echter was die voor een groot deel verdwenen. Kennelijk hadden ze die opgeschept en ergens anders gedeponeerd. Ineens moest ik mij bedenken dat bij de mall waar wij vaak naar toe gaan er ineens een grote berg sneeuw lag. Dit is natuurlijk de sneeuw die ze van de wegen afhalen en ze toch ergens kwijt moeten. Ik zie inderdaad met enige regelmaat grote vrachtwagens met sneeuw rijden. Die moeten ze natuurlijk ergens hun vracht dumpen, o.a. dus op parkeerplaatsen. Als je er op gaat letten kom je ze met enige regelmaat tegen. Zo heeft elke stad weer zijn eigen probleem en soms dus ook een seizoensafhankelijk ruimtegebrek. Voordeel is dat uiteindelijk de sneeuw smelt en dat probleem zich vanzelf en natuurlijk oplost. Zo mooi wit als op de foto zijn ze niet maar het formaat klopt aardig.

Monday, February 9, 2009

1.5 $cent

Edmonton is an oil oriented town. So if some where in the world there is a anomality in the oil-price Edmontionians share it. Hence the small town/village of Genderen became world news in Edmonton because of a 1.5 $cent per litre gas price. It made the Edmonton Sun. Its a small world after all.

Mon, February 9, 2009 By THE ASSOCIATED PRESS
1-cent gas in Dutch town

AMSTERDAM — Nighttime was the right time to get tanked Friday in the Dutch town of Genderen.

An unmanned gas station began offering customers gas for 1 euro cent per litre, or about 1.5 cents Cdn per litre, due to a software glitch that occurred around midnight.

That was a discount of more than 99%.

“Most people were home in bed, so it could have been worse,” Piet-Hein Bogaers, director of the company that operates the station, Vollenhoven Olie BV, said Monday.

As word of the deal spread, business boomed at the station, 100 kilometres southeast of Amsterdam.Bogaers said that, by the time the mistake was fixed Saturday morning, customers were lined up to buy gas. Many had even called to alert the company.

“They were saying, ‘This can’t be right,’ ” he said.

It wasn’t. Bogaers declined to say how much money Vollenhoven lost but hundreds of litres were sold at the discounted price.

“I guess we can consider it good publicity, even if it wasn’t intentional,” he said.



Saturday, February 7, 2009

Touchless Wash

Vanmiddag de truck en de jeep door de wasstraat getrokken, want het was boven nul en de autos waren vreselijk smerig. Hier in Edmonton is dat meestal een touchless wash device. Dat betekent dat er geen borstels aan te pas komen. Alleen maar hoge druk spuiten. Het leuke is dat je in je auto kan blijven zitten. Toch geeft dat een beetje een unheimisch gevoel. Eerst wordt er met grote kracht een afspoelbeurt gegeven, dan komt er een presoak overheen die even mag inwerken, vervolgens wordt er weer met hoge druk een spoelbeurt afgewerkt, waarna er een soort was wordt aangebracht. Dit is een of andere groen substantie waardoor je je een binnenkant van een verkouden neus voelt. Dit wordt er weer afgespoeld waarna er een clearcoat wordt aangebracht. Vervolgens wordt je verzocht langzaam naar buiten te rijden door een droogblaasinstallatie. Daar heb je 1 minuut en 20 seconden voor. Dus afhankelijk van de lengte van je auto(tje) moet je maar inschatten hoe snel je moet rijden. Joke reed veel te langzaam waardoor alleen de voorkant droog was. In haar optiek reed ik veel te snel; mijn auto was wel helemaal droog. Dus...
Het leuke was dat we bij de wasbeurt van de Jeep de hondjes hadden meegenomen, ik had ze nog gewaarschuwd maar voor dat we het wisten zaten ze al in de Jeep. Mac lag als de rust zelve op de achterbank af te wachten wat er zou gaan gebeuren. Vos daarentegen moet altijd weten wat er gebeurd en zit met zijn grote lange snuit tegen het raam aan. Je snapt al dat hij zich helemaal een slag in de rondte schrok toen die hoge drukspuit langskwam. Als een speer vloog hij naar de andere kant van de auto; helaas voor hem, die spuit gaat rond. Maar als hij het niet ziet aankomen is het minder erg. Op het laatst ging hij maar in het midden zitten (de slimmerik), vlak bij ons, niet helemaal gerust maar hij was niet zo schrikkerig meer. En dat is the point of the whole exercise. Hij is er uiteraard nog niet aan gewend maar dat gaat in de toekomst zeker lukken. En wij hebben een hoop plezier gehad en voor eventjes een schone auto.

Friday, February 6, 2009

Donuts

Vanmiddag reed ik lekker vroeg naar huis. Vlakbij waar wij wonen is een Tim Hortons, koffie en van allerlei lekkers. Je kan daar 12 assorted, naar eigen keus of van de verkoopster (meestal iemand uit India) donuts voor maar $6.25 kopen. Gruwelijk lekker zijn die dingen, maar vet.... Ik kon de verleiding vandaag een keer niet weerstaan en heb mijzelf een doos gekocht. Ik vond dat na een weekend en een week met zoveel downs en weinig ups wij een keer een traktatie verdiend hadden. Het viel in goede aarde toen ik thuis kwam. Bij een lekker kopje thee heb ik er drie, inderdaad 3, naar binnen gewerkt. Degene met een vulling laat ik over aan Joke, dat is mij een net calorietje teveel. Helaas voor mij moet ik daar ernstig op letten anders gaat het helemaal mis. Anyways, eens in de zoveel tijd moet het maar een keer kunnen. En ik heb ooit geleerd dat alles waar te voorstaat niet goed is, behalve tevreden. En een mens, altans de meesten denk ik (me included), zit nou eenmaal zo in elkaar dat hij/zij altijd meer of wat anders wil en dus ook dat laatste weer niet het geval is. En zo zie je maar weer; het is nooit goed of het deugd niet.

Maar ik ben wel uitermate tevreden met het verloop van de afgelopen week. Eind van de dag werd er een mailtje rondgestuurd dat Waiward een opdracht voor de uitbreiding van een brug, hier in Edmonton aan de Whitemud, in opdracht heeft gekregen. In deze moeilijke tijden wordt dat aan de grote klok gehangen om een positive wave te genereren. Het grappige is dat deze brug, 220 ton, maar een 0.5% is van de opdrachten portefeuille van ca 3 maanden geleden, toen er nog 50.000 ton in opdracht was. Het kan verkeren in de staalwereld. Maar we zijn uit het dal aan het kruipen. M&D heeft ook een paar , zij het kleine, opdrachten binnen gehaald en er is dus weer een klein beetje houvast aan het ontstaan. En om maar weer eens een dooddoener te gebruiken: wie het kleine niet ...........!

De donuts waren erg lekker.

Thursday, February 5, 2009

Waterloo

Dat dacht ik te gaan vinden deze week. Gelukkig voor ons blijft het een mooi nummer van Abba. Alles bij elkaar is het deze week zo slecht nog niet gegaan. Vandaag kregen we een positief bericht van het management dat, alhoewel 2009 een moeilijk jaar gaat worden, de vooruitzichten t.o.v. vorige week vrijdag, behoorlijk verbetert zijn. Voorlopig kan ik blijven en heb ik mij op mijn manier aardig laten gelden door het spuien van ideeen en zelf een voorstel afgegeven om de salarissen te korten om zo iedereen aan het werk te houden. We hebben tenslotte met z'n alleen hier meer dan behoorlijke salarissen waar in deze slechte tijden best wat af kan, wat mij betreft 30%. Zoals ik het verwoorde "Good times=gain, Bad Times=return". Niet leuk maar als het nodig is heb ik daar geen enkel probleem mee. (Zie ook Led Zepplein I, Side 1, Track 1). M&D is een bedrijf dat zulke ideen waardeert en als het weer kan je meteen weer op je oude, en misschien zelfs wel een stapje hoger, niveau terugbrengt.
Maar het mooiste is dat Joke vandaag werk heeft gevonden. En dat na 1x solliciteren. Heeft ze het heel wat effectiever gedaan dan ik, mij koste het 6 pogingen. We gaan, na een heftige hick-up, weer lekker. Cool. Onward we go.

Tuesday, February 3, 2009

I'm healthy

Vandaag getest voor cholesterol en diabetes, jaarlijks terugkerend initiatief van het bedrijf om het algehele gezondheidsniveau van het bedrijf in kaart te brengen. Overigens alles op vrijwillige basis. En ik heb geen zin om mijn kop in het zand te steken en vervolgens tegen een probleem aan te lopen. En ik wil natuurlijk weten of mijn eetgewoontes iets uit maken en helpen. Dat doet het dus. Alles is OK, zelfs mijn bloeddruk, 130/80, is gezien de omstandigheden waarin we ons nu bevinden buitengewoon. Cholesterol niveau van 3.8 is voor mij toch wel erg goed. En het is constant gebleven over de laatste 2 jaar, dat is nog mooier. Omstandigheden? Het gaat op dit moment even niet zo lekker hier in Canada, Alberta en bij M&D/Waiward. De eerste ontslagen zijn al gevallen. We blijven echter een positieve kijk op de dingen houden en roeien met de riemen die we hebben/krijgen. Zoals Monty Python al heel lang geleden zei: "Always look at the bright side of live" en een andere dooddoener "No Pain, No Gain". Het zal allemaal wel ergens goed voor zijn. En als je terug kijkt dan was de economie natuurlijk een beetje aan het overkoken. Ik heb alleen de signalen niet herkent en daar hoef je geen econoom voor te zijn. Had het onze beslissing beinvloedt? Waarschijnlijk niet. De contracten voor het bouwen van die olieinstallaties waren in april/mei 2008 getekend. En nog geen half jaar later zijn ze gewoonweg eenzijdig in de prullemand gegooid. Dat heeft niemand zien aankomen. En nu zit iedereen op de rokende puinhopen. En nu maar wachten totdat de prijs van een barrel of oil terugveert naar $75. Dat gaat alles weer in gang gezet worden, hopen we maar met z'n allen.
Posted by Picasa

Sunday, February 1, 2009

Sauerkraut mit wurst.

Afgelopen vrijdag stond ik een bordje Sauerkraut mit Wurst, kliekje van de dag ervoor, op te warmen voor de lunch. Op een gegeven moment komt de Kroaat Von binnenlopen met zijn neus in de lucht. "Sauerkraut" zegt hij en kijkt vragend om zich heen. Ja zeg ik "Tastes very good". Hij werd helemaal lyrisch toen hij stond te vertellen hoe zijn moeder dat maakte. Helemaal vers met van allerlei, zelf geslacht, vlees erin, kan niet meer herinneren wat allemaal. Maar het water liep hem in de mond en mij trouwens ook. Hij was helemaal zielig toen hij mededeelde dat z'n moeder het niet meer maakte omdat het zoveel werk was. "Tell your mother I will come too" probeerde ik nog. Of het gaat helpen zal wel niet. Maar je weet nooit hoe en waar een balletje gaat rollen. Ik heb mijn bordje Sauerkraut mit Wurst maar gauw opgesmikkeld; nodeloos te zeggen dat het errug lekker was.