Radio Silence

There will be a radio silence for about 4 days. If all goes well we'll be back online, or in the air if you like, by July 4th European Standard Time.
Satelite will be hooked up on July 3rd, Mountain Standard Time.
Be patient, we will be back.
07-07-2009: It's raining in Edmonton and Leduc so they will not go up the roof, hence still offline.
07-08-2009: At the earliest we are back online on Saturday July 11th.

First Night

We zijn gisteren, 29 juni, over gegaan naar ons nieuwe huis in Leduc. Na een week heen en weer rijden hebben wij de laatste spullen, toch weer letterlijk 2 truckloads, ingeladen en vertrokken naar ons eigen stukje Canada. Uitgerekend deze laastste rit regende het. Na nog een paar boodschappen gedaan te hebben kwam alles toch nog droog over, dankzij een dekzijl van onze hofleverancier en spanbanden van de Canadian Tyre. Vanochtend het eerste ritje gemaakt, 30 min. In de winter zal het wel wat langer duren, maar het is goed te doen. Afstanden horen nu eenmaal bij Canada.

Sjouwen

Het is wat stil op het blog front. Wij zijn aan het verhuizen, en dat moet 's avonds gebeuren. We kunnen dan net 2x heen en weer rijden met een truck vol met zooi (o ja het was spullen volgens de verhuizers, wat ik weer van Joke vernomen heb) naar Leduc. En ik heb op het moment niet zoveel puf meer, dus hiermee zullen jullie het even moeten doen.

Weekje NL

Inmiddels is het weekje Nederland alweer voorbij. Gevlogen moet ik daaraan toevoegen.Het was aangenaam om weer eens in Maarn rond te fietsen, want dat doe je makkelijk in NL, en een aantal kennisen en goede vrienden te ontmoeten. Hoofdreden was de verjaardag van mijn moeder, ze is 81 geworden. En de verrassing dat ik ineens op de stoep stond was groot, ze had het nooit verwacht. Met mij weet je het maar nooit, hoewel ik voor sommigen wel erg voorspelbaar ben heb ik gemerkt. Ook voor het 2e deel van onze emigratie aanvraag kwam het goed uit, er begint nu langzaam maar zeker een einde te komen aan de papierwinkel. Op het persoonlijke vlak waren er ook een aantal zaken die ik recht moest leggen. Als je gewoon de stap maakt en de koe bij de horens vat dan is de oplossing en uitwerking eigenlijk gewoon heel erg simpel, doeltreffend en makkelijk te maken. En o ja, mijn gewicht blijft voor sommigen toch een obsessie. Vroeger kon zo'n opmerking, hoe subtiel ook, nogal eens uit de hand lopen. Nu? "Fuck em, if you don't like what you see just look the other way. I don't care anymore". Zo ook weer afgehandeld.

This time he fits!

Vandaag 22 juni 2009 hebben wij de sleutel gekregen van on nieuwe stulpje. Het was niet eens mijn idee, maar ik moest de F150 maar een gaan passen vonden ze. Zo gezegd zo gedaan, en deze keer past hij er helemaal in, ook in de hoogte. Kwaliteit van de foto is een beetje slecht, genomen met mijn telefoon. Inmiddels zijn wij weer een verhuizing begonnen en zijn de eerste 30 dozen naar ons nieuwe stulpje gebracht. De F150 was lekker zwaar beladen en dan is zo'n V8 met 350 PK toch wel erg prettig, hij heeft dan zo'n heerlijke zware ronk over zich. Op de terug weg nog even bij Tim Ho langs voor een lekkere Cappucino met English Toffee. Life is pretty nice out here.

Terug naar Canada

Op London Heathrow moet ik 5 uur wachten op de aansluitende vlucht naar Edmonton. Ik ben neer geploft op een stoel als mijn oog op een Filipijn valt, gympen aan met de Italiaanse vlag erop en een F1 jack van BMW/Intel/Bridgestone aan. Meteen valt mij de gelijkenis met een orang oetan op. Pluizige haartjes, van die bolle verbaasde ogen, alleen niet rood, hij zit ook een beetje in elkaar gedoken. Hij zal mijn vergelijking waarschijnlijk niet waarderen, so what.
Het gadeslaan van mensen is het enige wat leuk is aan wachten. Er lopen ook van die gasten in een (camouflage)pak met of zonder stropdas rond met alleen een schrijfblok in de hand. Die vertrouw ik dus niet, gladde glippers, en ze blijven maar heen en weer lopen en het schrijfblok blijft leeg. MI5?
Vorige keer toen ik naar Edmonton vloog kon ik ongeveer zien wie er naar Edmonton ging vliegen, vanwege de manier waarop ze zich kleden en hoe het haar van de mannen was geknipt, dat klopte aardig. Kijken of het mij weer lukt. Waar ik altijd van schrik zijn vrouwen, kunnen ook mannen zijn, in een burka. Met mijn westerse kijk op de wereld kan ik daar niet zo goed mee overweg. Als ik die burka aankijk dan verwacht ik een schreewende arabier die mij van alles goeds toewenst. Onzin natuurlijk, maar toch. Mijn pasfoto moet tot in detail aan bepaalde eisen voldoen, hoe doen ze dat bij burka-dragers?
Inmiddels is oet in slaap gevallen. Lief.

Onderweg naar NL

Inmiddels voor een weekje naar Nederland ivm de verjaardag van mijn moeder, ze wordt 81 (inmiddels geworden). Reis duurt lang en vooral op Heathrow ben je eindeloos aan het wachten, 3 uur op de heenweg en 5 uur op de terugweg. Dus daar is niets leuks aan. Wat wel opvalt als je op je bagage staat te wachten is dat men ongeduldig is, ik hoorde iemand zeggen, ze stonden er maar net, "is die bagage er nou nog niet?". Ondertussen hevig zuchtend dat ze iemand niet kon bereiken met haar cellphone. En mijn koffer kwam maar niet. "Alle bagage is gelost" gaf het scherm aan, zelfs wanneer de bagage verwacht wordt op de belt staat aangegeven, Toch wel erg mooi geregeld. Dus ik naar de bagageafhandelaar, alwaar een vriendelijke dame al zat te wachten om mij te helpen. Koffer was achtergebleven op Heathrow, neem ik aan tenminste en werd nog die zelfde avond op Schiphol verwacht. En jawel, 's avonds om kwart voor 10 werd hij gebracht. Mooi. Ik was toch wel even zenuwachtig, want mijn pillen zaten er in. Normaal doe ik die altijd in mijn rugzak, had dus nu even niet nagedacht en PATS dat word meteen afgestraft. Op Schiphol stonden Victor+Suleika, Luuc en Joost+Eefje op mij te wachten, het was erg goed hun allemaal weer en voor het eerst te zien.
Het is een vreemd gevoel om hier terug te zijn zonder dat je een eigen plek hebt, geen eigen vervoer ook. Maar wel heerlijke harinkjes met ui, zaaaaaalig.

Brenda Mooij

Vandaag, 8 juni, moest in naar de CAA, zeg maar de Canadeze ANWB, om mijn IDP (International Driving Permit) te laten maken. Ik werd geholpen door een zeer vriendelijk, and very good looking, young lady. Ik had haar naamkaartje al gezien, Brenda Mooij. En dat leek mij Nederlands, ik besloot niets te vragen daar ik al een aantal maal nul op het rekest had gehad. Na enig heer en weer gepraat en het noemen van mijn geboorteplaats, zei ze iets tegen mij waar ik kant noch wal van kon maken, ik stond haar kennelijk zo dwaas aan te kijken dat ze er hartelijk om moest lachen. Je raadt het al, ze zei iets in het Nederlands en als je dat niet verwacht then it takes you completely off guard. Langzaam maar zeker drong het door en konden wij onze conversatie in het NL voorzetten, nog steeds met de nodige Engelse zinnen ertussen door. Zij waren hier in 2004 aangekomen en ze was best een beetje jaloers dat ik naar NL ga. Ik was er totaal niet op voorbereidt en het hoorde alsof het Russisch met een Chinees accent was of zoiets, abacadabra.
Mijn probleem op dit moment met de taal is, dat ik er ergens tussenin zit. Soms kan ik het NL woord en het Engelse woord niet vinden, terwijl ik ze beide wel weet. En als iemand dan plotseling en onverwacht in een andere, your mother tongue, taal tegen je gaat praten dan kunne de grijze cellen even de verbindingen even niet meer leggen. Maar als ik over een jaar of 3 Engels praat zoals Brenda dat doet dan ben ik zeer tevreden. We'll see.

Toronto TSX

Vandaag een erg goede dag gehad op de Toronto Stock Exchange. Op kantoor hebben we vastgesteld dat met $500 profit per dag je een wereld inkomen hebt. Na belasting heb je dan circa $100.000 op de bank staan, moet die $500 natuurlijk wel lukken en dat valt niet altijd mee heb ik gemerkt, maar het is doenbaar, en met $400 per dag is ondergetekend uiteraard ook zeer tevreden. Ik noem het penny-profits. En daar heb je natuurlijk wel volume en dus een zakje met geld voor nodig. Hoe groter de zak, hoe kleine de penny-profit kan zijn om je doel te halen. Deze week zat ik goed voor 7 dagen. We zijn 4 weken geleden begonnen met dit principe, ik kom op ruim $360 per dag, valt niet tegen. En ik zit nog in the apprentice-stage zal ik maar zeggen, ik begin steeds sneller in de gaten te krijgen hoe de beurs werkt en reageert. Het is leuk om te doen, ook al gaat het soms wel eens mis. Tot nu toe is het resultaat behoorlijk positief, en dat bevalt mij weer goed, right.

Weg bomen

Jaren geleden dacht ik een vooruitziende blik te hebben en groen te gaan investeren, uiteraard geheel ingegeven door hebzucht en de grote getallen. Robinia bomen was het toverwoord, dat zou mij een Audi A8 gaan opleveren, om maar even groen te blijven denken. En nu? Groen Invest Nederland is failliet en dus: weg bomen. Prematuur gekapt zal ik maar zeggen, en Marco heeft voor het eerst en voor het laatst groen geïnvesteerd. Vanochtend op het nieuws hoorde dat die Van der Heyden gladjanus 2.4 miljoen Euro in zijn zak heeft gestoken met een tekort van 70 miljoen voor GIN. Fraude, zeker weten. De (^(*&^$@*$%^$#^. Hebben een aantal mensen toch gelijk gekregen. Ik blijf maar investeren in olie, uranium en nog meer olie. Dat is redelijk save en levert veel meer op. En het zijn ook natuurlijke produkten, right. Nee voor mij geen groene investeringen meer.

Signed my life to TD Canada Trust

Vandaag hebben wij alle mortgage papieren getekend bij Kuckertz Law Office hier in Edmonton. Alles moet in duplo. Ook je ID, want je zou toch eens een terrorist of zoiets kunnen zijn. Kuckertz zelf is een beetje stoffige man, aardig maar op afstand. De begroeting was een simpel "You are my 3:30 appointment?", no handshake en hij stiefelde zijn kantoor weer in. Zijn secretaresse gaf ons een stapel papier om door te lezen. "Let me know when you are ready!" Ons achterlatend zonder een bakkie leut of zoiets. Gauw afhandelen en op naar een volgende klant, "the faster the more $$ in my pocket" zal hij wel gedacht hebben. Maar wij zijn weer een stapje dichter bij ons eigen stukje Canada. Op 22 juni is het echt zover. Dan zijn alle administrative zaken daar waar ze moeten zijn en kunnen wij verder.

Starting to be a real Canadian?

Vanmiddag voelde ik mij een echte Canadees. We hadden vanochtend bij Hap's Hungry House ontbeten, samen met Anke en Ralf; 3 eggs overeasy, thick slices of bacon, Texas toast (with butter and salt) and a mountain of hashbrowns with unions and chives. Mjammie. Terug rijdend over de Stony Plain Road, stelden wij vast dat dit in NL de beroemde Steenweg, voorkomend in erg veel gemeentes, zou moeten zijn. Thuis aangekomen kroop ik maar weer eens achter (voor!) de computer toen ik ineens zin had in a Coffee with English Toffee, verkrijgbaar bij Timmie Ho. Dus ik, in mijn F150, naar Timmie om koffie en hot chocolate te halen. Nu moet je weten dat de TH maar liefst 400 meter van ons huis in gelegen. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat mijn coffee-actie wel heel erg Canadees was.

Spierpijn

Ik loop al een paar dagen met behoorlijke spierpijn rond. Hoedatzo? Nou dat zit zo, ik heb een uurtje bedrijfsgetennist afgelopen donderdag. En ja, als je een paar maanden alleen maar met je luie **** in die F150 zit, dan schiet het allemaal niet zo op. Met de conditie bedoel ik dan. Maar ik moest van mijzelf weer eens in beweging komen. 's Ochtends op de fiets stappen is even wat lastiger want ik zit vanaf 7:15 to 8:10 aan het computerscherm geplakt om de Noord Amerikaanse beurzen in de gaten te houden en dat loopt best aardig al zeg ik het zelf. Voordeel van dat tennis is dat je ook weer een paar mensen leert kennen en dat kan nooit kwaad. En of je het nou wel of niet kan, maakt niet uit gewoon een racket kopen en gaan spelen. Net als golf hier, koop een set clubs, neem een paar lessen (of niet) en ga de baan op. Niets GVB, gewoon ballen. Toen ik dat vroeg hier of dat nodig was keken ze mij aan alsof ik gek geworden was: "A drivers licence to play golf, get out of here!! Just do it" En er zijn banen genoeg hier rondom Edmonton, ik heb er, even snel, 22 geteld. Men zegt dat het er 35 zijn. Inmiddels heb ik een mooie golfset gekocht van Dave Muir (my boss), 2e hands Graphite MFS 58+ by Matrix. Only 300 bucks including Gallaway bag. Dus als je ze ziet vliegen binnenkort dan zijn dat mijn golfballen.

Crisis Solved!

Dear Mr. Harper,
Please find below my suggestion for fixing Canada's economy.
Instead of giving billions of dollars to the car industry that will squander the money on lavish parties and unearned bonuses, use the following plan. You can call it the Patriotic Retirement Plan:
There are about 10 million people over 50 in the work force.
Pay them 1 million apiece severance for early retirement with the following stipulations:
1) They MUST retire. Ten million job openings - Unemployment fixed.
2) They MUST buy a new CAR. Ten million cars ordered - Automotive Industry fixed.
3) They MUST either buy a house or pay off their mortgage - Housing and Mortgage Crisis fixed.
4) They must send their kids to school / college / university - Crime rate fixed.
5) Buy $50 of alcohol/gas a week - there's your money back in duty / tax etc.
It can't get any easier than that!