Hunting

Laatst stond ik in de bedrijfskeuken een gesprek tussen 2 collegas te beluisteren. Tot mijn verbazing ging dat over de jacht. Dat je voor weinig geld een vergunning kunt kopen voor een bepaald jachtgebied. Dat trok toch wel mijn aandacht. Want dit is een bezigheid die je in Nederland niet tegenkomt en die je ook niet bezighoud. En zeker niet in de omgeving waar ik mij in bevond. Hier in Canada is dit de normaalste zaak van de wereld. Het barst ervan, deer that is, en het moet toch op een bepaald peil worden gehouden. Nu herinner ik mij dat in september 2008, toen ik hiet net was, een collega zei dat hij a.s. weekeinde op hertenjacht zou gaan. Een week of 2 later stond er een worst op de kantine tafel. Navraag leerde dat het een hertenworst was van 1 van de 2 herten die hij dat weekeinde had geschoten, smaakte goed moet ik zeggen. De rest lag (ligt?) in diverse vriezers te wachten op consumptie.
Ooit in een heel ver verleden ben ik wel eens met een jager, opa Joosten, mee geweest. Mijn broer en ik hebben toen een, net afgeschoten, hertje op een tak naar zijn boerderij gedragen, achteraf niet zo leuk en nu kennelijk nog steeds niet. Ik geloof niet dat ik de trekker zou kunnen overhalen als Bambi daar mooi staat te wezen met van die grote onschuldige bruine kijkers. Nee, ik weet het zeker, niets voor mij.