Donuts

Vanmiddag reed ik lekker vroeg naar huis. Vlakbij waar wij wonen is een Tim Hortons, koffie en van allerlei lekkers. Je kan daar 12 assorted, naar eigen keus of van de verkoopster (meestal iemand uit India) donuts voor maar $6.25 kopen. Gruwelijk lekker zijn die dingen, maar vet.... Ik kon de verleiding vandaag een keer niet weerstaan en heb mijzelf een doos gekocht. Ik vond dat na een weekend en een week met zoveel downs en weinig ups wij een keer een traktatie verdiend hadden. Het viel in goede aarde toen ik thuis kwam. Bij een lekker kopje thee heb ik er drie, inderdaad 3, naar binnen gewerkt. Degene met een vulling laat ik over aan Joke, dat is mij een net calorietje teveel. Helaas voor mij moet ik daar ernstig op letten anders gaat het helemaal mis. Anyways, eens in de zoveel tijd moet het maar een keer kunnen. En ik heb ooit geleerd dat alles waar te voorstaat niet goed is, behalve tevreden. En een mens, altans de meesten denk ik (me included), zit nou eenmaal zo in elkaar dat hij/zij altijd meer of wat anders wil en dus ook dat laatste weer niet het geval is. En zo zie je maar weer; het is nooit goed of het deugd niet.

Maar ik ben wel uitermate tevreden met het verloop van de afgelopen week. Eind van de dag werd er een mailtje rondgestuurd dat Waiward een opdracht voor de uitbreiding van een brug, hier in Edmonton aan de Whitemud, in opdracht heeft gekregen. In deze moeilijke tijden wordt dat aan de grote klok gehangen om een positive wave te genereren. Het grappige is dat deze brug, 220 ton, maar een 0.5% is van de opdrachten portefeuille van ca 3 maanden geleden, toen er nog 50.000 ton in opdracht was. Het kan verkeren in de staalwereld. Maar we zijn uit het dal aan het kruipen. M&D heeft ook een paar , zij het kleine, opdrachten binnen gehaald en er is dus weer een klein beetje houvast aan het ontstaan. En om maar weer eens een dooddoener te gebruiken: wie het kleine niet ...........!

De donuts waren erg lekker.