Van de week stond ik te praten met een collega over de organisatie van een bedrijf waar wij veel werk aan uitbesteden. Mijn vraag was: "Werken er nog andere nationaliteiten naast Indiers?" "Niet veel" kreeg ik te horen. Ik hield een pleidooi over hoe iemand zich dan zou kunnen opwerken binnen dit bedrijf. Fout. Eenmaal werkzaam in een beroepsgroep, altijd werkzaam in die beroepsgroep, het kaste-systeem dus; maar dan in Canada. En niet zeuren en vooral je werk goed doen, anders wordt je gewoon terug gebonjourd naar India. Het bedrijf is ook volgens dit principe opgezet. De leidinggevenden komen uit een hogere kaste, idd uit India, dan de tekenaars. Het blijkt zo te zijn dat die Indiers met een aantal families in een woning worden geparkeerd en aan het werk worden gezet. Doe je het goed dan krijgen ze na een paar jaar de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen en weer een paar jaar later mogen ze misschien wat gaan kopen.
Bovenstaand verhaal komt/kwam mij nog steeds buitengewoon ongeloofwaardig over (het is tenslotte al 2008 en we hebben het hier over Canada), maar het schijnt echt zo te zijn. Moderne slavernij opperde ik; inderdaad daar komt het op neer werd er geantwoord. Nu snap ik ook een beetje, denk ik, waarom er veel Indiers in de Millwood Mall regelmatig letterlijk de mall rondlopen. Ze worden knetter in die woning met al die mensen erin. Toch blijf ik mijn twijfels houden of het echt zo is. De Indiers die er op mijn werk rondlopen bemoeien zich inderdaad met niemand en zijn alleen maar aan het werk; dus dat bevestigd dat beeld weer. Het kan toch bijna niet zo zijn in een modern land als Canada en in deze tijd.
No comments:
Post a Comment