Vandaag was het dan zover. Alweer ga ik verhuizen, dit keer was het een stuk makkelijker. Ochtendje opruimen, 1/2 uurtje pakken, 1/2 uurtje alles in de auto laden en klaar was Marco. Alles kon op de achrerbank van de Wrangler, dus dat was wel makkelijk. Dit alles deed mij denken aan een nummer van Uriah Heep, Gipsy. Zo voel ik mij op dit moment ook een beetje. Die 3 maanden bij Steve was er net 1 teveel, op een gegeven moment ben je zo'n vent toch zat. Viel ook niet veel mee te praten, te groot leeftijdsverschil denk ik zo. Hij is echt een fast food generatie produkt, elke avond en vaak ook 's ochtend bij een of andere MacDonalds-achtige tent eten/ontbijt halen. 's Avonds alleen maar NHL 2009 (icehockey game) spelen of voor de buis hangen, dat is in een notedop zijn leven. En die tv (met of zonder game) staat altijd loeihard. Geen gesprek mogelijk dus. Of hij is doof, en ... hij heeft ook geen vriendin......Maar goed, alles bij elkaar heb ik daar 3 maanden goed gewoond en verder was ik van alle gemakken voorzien. Ik zit hier nu dus op de grond deze post te schrijven. De container is onderweg zal ik maar zeggen. Heb alleen nog maar een bed gekocht. En voor het eerst valt de kwaliteit van de Ikea mij echt tegen. Daar moet ik nog eens achteraan gaan.Huis op zich is redelijk, niet te vergelijken met NL huizen. Redelijk ruim in een zeer fatsoenlijke buurt. Overigens alle utilities zijn geregeld door Anke; zij heeft een bedrijfje dat allerlei zaken voor een immigrant levert, perfekt. Kost wat maar dan hoef je er zelf niets aan te doen, alleen je persoonlijke gegevens even aan haar opgeven.
No comments:
Post a Comment